به گزارش سایت شرکت پیشکسوتان کهن پرسپولیس جای پای یحیی و کادرش در پرسپولیس هنوز آنقدر سفت نشده که بدانیم او آمده تا مثل تیم‌های متوسط در تیم‌های بزرگ هم صفت «موفق» را جلوی نامش بنشاند یا نه اما در همین شروع کار یک امتحان بزرگ پیش روی او قرار گرفته که قبولی یا مردودی آن می‌تواند تأثیر مهمی در دیدگاه هواداران، کارشناسان و رسانه‌ها نسبت به آینده یحیی در پرسپولیس داشته باشد.
پرسپولیس در شرایطی به استقلال رسیده که صدرنشینی مقتدرانه در این فصل، قهرمانی‌های سه فصل گذشته و پیروزی در دربی‌های اخیر تیم گل‌محمدی را با همه مشکلات مالی و حواشی‌اش به لحاظ روانی در شرایطی برتر از حریف قرار می‌دهد. می‌گویند بازی دربی بازی روح و روان است و اگر فقط همین بحث مطرح باشد شاید باید پرسپولیس را برنده این دربی بدانیم یا بگوییم حداقل اینکه بازنده نیست اما به هر حال شرایط فنی سرخ‌ها را برای این مسابقه نیز می‌توان در نظر گرفت.
از آنجایی که ترکیب پرسپولیس برای بازی امروز تقریباً روشن است و خبری از غافلگیری یا حرکتی ویژه در ارنج اولیه نخواهد بود، مهم‌ترین مسأله استراتژی ابتدایی گل‌محمدی برای ورودیه این مسابقه بزرگ است. برخی می‌گویند یحیی از آن دست مربیان است که عقب می‌نشیند و منتظر فرصت می‌ماند تا در بهترین زمان به حریف ضربه بزند. این رویه تقریباً در ادامه همان مسیری است که کالدرون شروعش کرده بود و شاید تداوم این راه برای یحیی کم هزینه‌ترین کار ممکن باشد.
برخی نیز معتقدند یحیی شیفته فوتبال تهاجمی است و تیمش را برای پیروزی به زمین می‌فرستد. حتی دستیار یحیی هم تأکید کرده بود آنها دنبال فوتبال تهاجمی‌اند و می‌خواهند برنده تمام بازی‌ها باشند اما حرف‌های دیروز یحیی تقریباً این ذهنیت را ایجاد کرده که او اول به فکر نباختن است. درست شبیه آنچه علی پروین و بسیاری از مربیان دیگر سرخابی پیش از این برای ورود به دربی انتخاب می‌کردند و به این می‌اندیشیدند که نباختن همواره به نبردن اولویت دارد حتی اگر به ترسو بودن محکوم شوند.
به همین خاطر با توجه به صحبت‌های گل‌محمدی در کنفرانس خبری قبل از بازی می‌توان حدس زد او با استراتژی شبیه بازی با تراکتورسازی وارد این مسابقه خواهد شد. یعنی عقب می‌نشیند تا اسیر سرعت مهاجمان حریف نشده و در موقع مناسب با ضدحملات یا حملات سریع به پیکر استقلال ضربه بزند. البته اجرای چنین نقشه‌ای نیازمند تمرکز، دقت و توان بالای بازیکنان در دفاع، هوش، خلاقیت و توانمندی بالای نفرات در حمله خواهد بود که به نظر می‌رسد پرسپولیس از هر دوی آنها برخوردار است.
پرسپولیس نقطه ضعف‌هایی مثل استقرار اشتباه مدافعان و عدم وظیفه شناسی آنها در ضربات ایستگاهی و حتی اوت دستی‌های بلند از کناره‌ها دارد تا جایی که اگر دروازه‌بان واکنش مناسبی نداشته باشد امکان دریافت گل وجود دارد. این مسأله با غیبت خلیل‌زاده نگران‌کننده‌تر هم خواهد شد. از سوی دیگر در روز غیبت شجاع، کندی مدافعان میانی پرسپولیس هم نکته نگران‌کننده دیگری است که شاید با دقت و تجربه آنها بالانس شود اما اگر خط میانی وا بدهد کار برای این زوج سخت‌تر هم خواهد شد.
به احتمال فراوان یحیی سعی خواهد کرد وسط زمین را به حریف ندهد و از خلاقیت هافبک‌های کناری‌اش (ترابی و امیری) استفاده کند. البته ویژگی‌های کمال و نوراللهی که یکی در زمان ضربات ایستگاهی خوب اضافه می‌شود و دیگری شوتزن است باعث می‌شود عدم خلاقیت آنها با این دو فاکتور پوشانده شود مگر اینکه در ادامه مسابقه بشار به زمین بیاید و خلاقیت او تکانی به میانه زمین پرسپولیس دهد.
یحیی با دو مهاجم خود ضمن استفاده بردن از کارهای ترکیبی سریع، دنبال پرس از جلو هم خواهد بود و مثل بازی با صنعت در پی موقعیت‌هایی است که توپگیری در یک سوم دفاعی حریف می‌تواند برایش به ارمغان بیاورد. استوکس هم می‌تواند عنصر غافلگیرکننده تیم او باشد، درست همانطور که مهدی عبدی در بازی رفت چنین نقشی ایفا کرد با این تفاوت که آن روز هیچ‌کس روی عبدی حساب نمی‌کرد اما استوکس حتی در صورت ناآمادگی می‌تواند نگاه‌ها را به خود معطوف کند.
انتهای پیام
شما هم می توانید در مورد این خبر نظر بدهید