به گزارش سایت شرکت پیشکسوتان کهن پرسپولیس آنچه طی سه بازی گذشته در تیم پرسپولیس بیشتر از هر چیزی نمود داشت و بولد شد آمار ناامید کننده خط دفاعی و تعداد گل‌های خورده در این سه دیدار بود. مسأله‌ای که بعد از دیدار با شارجه نگرانی‌های جدی و مهمی را نزد هواداران پرسپولیس ایجاد کرد و این پرسش مهم را به دنبال داشت که سر خط دفاعی تیم‌مان چه آمده که اینطور راحت اشتباه می‌کنند و گل می‌خورند؟
این پرسش‌ها البته با جزئیات دیگری در بحث‌های هواداری و رسانه‌ای مطرح می‌شود و یک پرسش مهم دیگر همراه خود دارد با این مضمون که پرسپولیس که در چند فصل اخیر به خط دفاعی‌اش می‌نازید و همواره در این آیتم سرآمد تیم‌های داخلی و رقبای قدرتمندش بود چه شرایطی را تجربه می‌کند که بعد از چند فصل شش گل خورده در سه مسابقه متوالی را تجربه می‌کند.
در این میان بین نکاتی که اخیراً مطرح شده بعضاً می‌بینیم عمده گل‌هایی که پرسپولیس در این سه مسابقه خورده بر اثر اشتباهات فردی اتفاق افتاده است. این یعنی که تعداد گل‌های خورده و آمار ضعیف خط دفاعی را نمی‌توان به روند رو به رشد تیم ربط داد و تیم پرسپولیس با یحیی روندی امیدوارکننده در پیش گرفته که این نکته نمی‌تواند خللی در آن ایجاد کند.
حالا اگر تصور کنیم اشتباه فردی این آمار ناامید کننده را رقم زده باید این پرسش جدی‌تر را مطرح کنیم که چه بر سر مدافعان پرسپولیس آمده که اینطور اشتباه می‌کنند؟ یادمان نرفته ابتدای فصل همه از داشتن سه مدافع میانی ایده‌آل می‌گفتند و اینکه سرمربی پرسپولیس برای بازی دادن به دو تا از آنها نگرانی شیرینی دارد. این مسأله در کنار تجارب و پتانسیل مدافعانی چون نادری و انصاری برای بازی دادن در دفاع میانی خیال همه را از این منطقه حساس راحت می‌کرد اما حالا این سؤال به شکل جدی مطرح می‌شود که بر سر شجاع خلیل‌زاده، سیدجلال حسینی، محمدحسین کنعانی‌زادگان و پشت همه اینها علیرضا بیرانوند چه آمده که مدام اشتباه می‌کنند و از زوایای پنهان و عجیب به اشکال مختلف گل می‌خورند؟
اما اگر ماجرا را از زاویه دیگری نگاه کنیم و هنوز به کیفیت مدافعان پرسپولیس ایمان داشته باشیم باید به موضع استراتژی و مشکلات تاکتیکی پرسپولیس طی بازی‌های اخیر ورود کنیم. به اینکه آیا استراتژی منتخب کادر فنی پرسپولیس برای این سه بازی مناسب نبوده که این تیم اینقدر راحت به حریف موقعیت داده و گل خورده است؟ یادمان نرفته که یحیی گل‌محمدی قبل از بازی با شارجه به این نکته اشاره کرد که تغییرات زیاد نمی‌تواند شرایط تیمش را بهتر کند و از این رو دوباره به ترکیب استفاده شده مقابل دربی برگشت اما مقابل حریف اماراتی همان قدر که پرسپولیس عطش گل داشت و دنبال پیروزی بود، با هر حمله و ضدحمله حریف دست و دل‌مان می‌لرزید که نکند در روی پاشنه بچرخد و همان یک امتیازی که باعث شد عنوان بهترین تیم ایرانی هفته دوم لیگ قهرمانان به پرسپولیس برسد از دست یحیی و شاگردانش لیز بخورد و در امارات جا بماند.
درباره استراتژی مسأله تغییرات در خط دفاع و افت بیرانوند و دور بودن کامیابی‌نیا از شرایط ایده‌آل می‌تواند مد نظر قرار بگیرد و جایی در عوامل رقم خوردن این آمار نگران‌کننده پیدا کند اما شاید باید قدرت تیم‌های حریف در این سه مسابقه و سه بازی پیش رو را مد نظر قرار داد و به این مهم اشاره کرد که با توجه به کیفیت تیم‌هایی مثل استقلال، الدحیل و شارجه و خارجی‌های تأثیرگذار این دو حریف آسیایی شاید دریافت این تعداد گل در بازی‌های اخیر چندان هم غیرمنتظره و غیرطبیعی نباشد. در واقع شاید کادر فنی پرسپولیس در کنار نگرانی‌های ایجاد شده و متمرکز شدن روی نقاط ضعف خط دفاعی‌اش (چه شامل اشتباهات فردی باشد چه بر اثر تغییرات و استراتژی بازی حاصل شده باشد) باید به این نکته هم فکر کند که مسابقات اخیر آنقدر دشوار و فشرده بوده که نمی‌شد صرفاً روی گل نخوردن متمرکز شد.
انتهای پیام
شما هم می توانید در مورد این خبر نظر بدهید