وازگن صفریان دروازه بان ارمنی پرسپولیس که با ثبات‌ترین مرد از اهالی ارامنه در تیم پرسپولیس است روز ۲۰ خرداد سال ۱۳۳۳ در تهران به دنیا آمده است در تاریخ پرسپولیس چند بازیکن ارمنی با اخلاق بازی در این تیم را تجربه کرده اند که از آن جمله می‌توان به هنریک سرکیسیان، ادوارد هاکوپیان، وازگن صفریان و ادموند بزیک اشاره کرد. وازگن صفریان بعد از د. رخشش با تیم آراراتدر سال‌های ۵۴ و ۵۵ پیراهن پرسپولیس را بر تن کرد. پرسپولیس که در سال ۵۳ هادی طاووسی را به علت کناره گیری از فوتبال نداشت و مهدی عسگرخانی و بهرام مودت را در سالیان بعد به خاطر کوچ به تیم‌های دیگری از دست داده بود، در سال ۵۶ وازگن صفریان را جذب کرد تا در کنار حسین قراخانلو از دروازه پرسپولیس محافظت کنند.

وازگن صفریان سال‌های خوبی را با پرسپولیس در مسابقات لیگ پنجم و ششم تخت جمشید، جام شهید اسپندی و مسابقات فوتبال باشگاه‌های تهران در سال ۵۹ سپری کرد. او در سال ۱۳۶۰ بنا به دعوت مسوولان باشگاه آرارات، از دوستان و یارانش در پرسپولیس اجازه گرفته و به تیم سابقش برگشت، اما همیشه جزو محبوب‌ترین ارامنه تاریخ فوتبال ایران باقی ماند.

وازگن صفریان با پرسپولیس در لیگ پنجم تخت جمشید کار را خوب شروع نکرد. منصور امیرآصفی که زمینه‌های آمدن او را پرسپولیس فراهم آورده بود به دنبال بروز درگیری با برخی از نفرات و مسوولان این تیم از پرسپولیس جدا شد، این در حالی بود که پرسپولیسی‌ها تا این زمان اصلا خوب نتیجه نگرفته بودند. در ادامه کار، پرسپولیسی‌ها با آوردن محراب شاهرخی به عنوان سرمربی کارشان را ادامه دادند و جالب این بود که محراب شاهرخی هم علاقه وافری نسبت به عملکرد وازگن صفریان داشت، بنابر این پرسپولیس در سال ۵۷ ه. م. نیاز به دروازه بان تازه‌ای پیدا نکرد و کارش را با او ادامه داد.

وازگن در سطح دروازه بان‌های ملی ایران نشان می‌داد، اما بحث این بود که در سال‌های ۵۶ تا ۶۵ یعنی دوران وازگن صفریان در فوتبال ملی، مردانی مثل ناصر حجازی، محمدرضا گربکندری، بهرام موت، نادر فریادشیران، حافظ طاحونی، بهروز سلطانی، منصور رشیدی، حسین راغفر، ناصر نبوی، حجت ا... خاکسار تهرانی، کریم بوستانی، احمد سجادی و... حاضر بودند و وازگن صفریان یکی از نفراتی بود که با مردان مورد اشاره رقابت می‌کرد. در سال ۶۰ صفریان به تیم آرارات برگشت. پرسپولیس در سال اول غیبت وازگن صفریان از وجود وحید قلیچ و کوروش شهبازی فر به عنوان دروازه بان هایش بهره برد، اما در سال دوم، بهروز سلطانی به جای کوروش شهبازی فر به میدان آمد، با آمدن بهروز سلطانی که بهترین دروازه بان فوتبال ملی در اوایل دهه ۶۰ بود تماشاگران پرسپولیس رفته رفته وازگن را فراموش کردند.

در آن سو وازگن صفریان با تیم آرارات رفته رفته در مسابقات تهران عملکرد بهتری را پیدا کرد. آرارات با وازگن تیم دوازدهم مسابقات سال ۶۱ تهران شد، اما در سال ۶۲ به عنوان ششم رقابت‌ها رسید. در سال ۶۴ یک اتفاق تلخ برای ارامنه خوب رخ داد و تیم آرارات به مسابقات دسته دوم تهران سقوط کرد.

آرارات بعد از مدتی بازگشت به مسابقات تهران را تجربه کرد، اما بازگشت آن‌ها در شرایطی صورت گرفت که وازگن دیگر پیر شده بود. هر چند او تا سال ۷۱ زمانی که ۳۸ ساله شده بود از دروازه تیم آرارات دفاع کرد، اما دیکر هیچگاه صاحب آن توان و قدرت گذشته نبود. وازگن در دهه ۷۰ به عنوان سرمربی تیم فوتبال آرارات در مسابقات مختلف در رده‌های مختلف از مسابقات تهران تا لیگ‌های زیر گروه کشوری شرکت کرده و تجربه مربیگری در این رده‌ها را به دست آورد. بعد از وازگن صفریان، از جمع ارامنه فوتبال تنها ادموند بزیک بود که عملکردی شایسته و لایق را در فوتبال پرسپولیس از خودش ارائه داد، اما وازگن صفریان یک مهره همیشه ماندگار در فوتبال پرسپولیس بوده و فوتبال پرسپولیس هیچگاه او را فراموش نمی‌کند.