بیوک وطنخواه با نام اصلی عزت الله وطنخواه – متولد ۱۳ بهمن در تبریز و سن و سالی نداشت که خانواده به تهران مهاجرت کرد، او فوتبال را از تیم‌های پایه شاهین آغاز کرده و تیمی که او در آن عضویت داشت نامش - پیروز - بود بجهت شایستگی هایش در همان سنین به تیم پایه شاهین فرا خوانده شد تا در کنار حمید شیرزادگان، همایون بهزادی، حسن حبیبی و چند جوان دیگر تشکیل یک تیم رویایی را دهند ...

بیوک وطنخواه پس از سه سال حضور در تیم‌های پایه به تیم دیهیم رفت تا زیر نظر رسول مدد نوعی مربی زحمتکش فوتبال ایران قرار گیرد پس از دو سال حضور در این تیم سپس به تمرینات تیم بزرگسالان شاهین فرا خوانده میشود تا به آرزوی خود از نوجوانی واقعیت ببخشد او پس از یک سال ونیم تمرین در کنار ستاره‌های شاهین سرانجام حضور رسمی در جمع بزرگان شاهین را نیز تجربه میکند و بمدت پنج سال تا روز آخر فعالیت باشگاه شاهین در این تیم بود.

در حالیکه او از مدعوین این اردو بود چند روز مانده به حرکت کاروان تیم ملی نامش از فهرست نفرات اعزامی خط میخورد تا یکی از نزدیکان مسئولان وقت راهی سفر شوروی گردد عملی که موجبات دلخوری شاهینی‌ها را فراهم میکند و با ممانعت گروه شاهینی‌ها از همراهی تیم فدراسیون وقت طی حکمی همه ان‌ها را از حضور در تمام مسابقات داخلی و خارجی محروم میکند رایی که بموجب آن فعالیت محبوبترین تیم فوتبال ایران را تا لغو پروانه و فعالیت آن پیش میبرد و نهایتا در آخرین روز‌های سال ۱۳۴۴ این رای ملغی اعلام میشود.

با انحلال باشگاه شاهین در تابستان سال ۴۶ که با رای مدیران وقت تربیت بدنی صورت گرفت بیوک وطنخواه بهمراه سایر شاهینی‌ها گروهی را تشکیل دادند که نهایتا پایه گذار محبوبترین تیم فوتبال ایران ایران شدند پیوستن ان‌ها به تیمی کم نام و نشان بنام پرسپولیس در اولین روز‌های سال ۴۷ آغاز ماجرا بود که با حضور در دیداری دوستانه در ۱۶ فروردین ۴۷ برابر تاج عینیت یافت.

اما حضور در پرسپولیس بسیار کوتاه است چرا که گروه شاهینی‌ها در پایان همان سال دسته جمعی به باشگاه پیکان میروند تا در طی یکسال حضورشان دوران درخشانی را سپری کنند حضور یک مربی انگلیسی بنام آلن راجرز بسیار موفق افتاد تا پیکان نزدیک به یگسال بدون شکست بودن تبدیل به بهترین تیم ایران شود در این میان میتوان به کسب عنوان قهرمانی باشگاه‌های تهران بدون باخت و حضور در تورنمنت جام دوستی و پیروزی در فینال مسابقات برابر تیم قدرتمند زسکا اشاره نمود.

با اخراج مربی انگلیسی تیم آلن راجرز که تنها یک ساعت پس از کسب عنوان قهرمانی تورنمنت جام دوستی صورت گرفت عمر حضور ستاره‌های این تیم نیز گویا پایان یافت چرا که تنا پس از ۲۵ روز ان‌ها بار دیگر به پرسپولیس پیوستند تا در تمرینات این تیم حضور یابند بیوک وطنخواه پس از ان تنها چهار سال دیگر در فوتبال حضور دارد و در این مدت موفق میشود دو عنوان قهرمانی دیگر را نیز به ویترین افتخارات بیافزاید
حضور بیوک وطنخواه در مسابقات جام تخت جمشید با افتخاری بس بزرگ برایش همراه است چرا که او تنها فوتبالیستی است که موفق شده این جام ارزشمند را هم بعنوان بازیکن و هم به عنوان مربی فتح کند او پس از فتح اولین دوره مسابقات در زمستان ۱۳۵۲ در سومین دوره مسابقات برای بار دوم (اینبار در سمت سرمربی تیم) جام بدست میشود تا یک عنوان منحصر بفرد را برای همیشه به خود اختصاص دهد او که از میانه نیمفصل اول رهبری سرخپوشان را در حالی بدست میگیرد که تیم رقبای سرسختی همانند تاج - صنعت نفت - پاس و هما را در کنار خود میبیند و داربی تهران رانیز در دور رفت به آبیپوشان واگذار نموده بودند، اما رهبری مقتدرانه او موجب میشود تا این تیم علاوه بر پیروزی بر آبیپوشان در دور برگشت، گوی سبقت را نیز از سایر رقبا برباید آنگونه که از ۵ هفته مانده به پایان همگان آت‌ها را قهرمان مسابقات میدانستند و در نهایت دو هفته مانده به پایان این امر را مسجل میکنند موردی که در سایر دوره‌های این جام تکرار نشد.

پس از قهرمانی ایران در خرداد ۱۳۵۵ بیوک وطنخواه راهی یک دوره کلاس مربیگری میشود تا اندوخته‌های خود را باز هم افزایش دهد و در بازگشت رهبری تیم الکترونیک شیراز (زمستان ۱۳۵۶) در دسته دوم جام تخت جمشید را میپذیرد تا این باشگاه را در راه رسیدن به دسته اول جام یاری کند، اما با تعطیلی مسابقات جام تخت جمشید در میانه فصل این هدف محقق نمیشود تا در پاییز همان سال رهبری تیم جوانان مازندران را در هفتمین دوره مسابقات قهرمانی جوانان ایران (تحت نام جام ولیعهد) بر عهده گیرد تورنمنتی به میزبانی گیلان، اما با قهرمانی مازندرانی‌ها پایان میگیرد تا بازهم بر عناوین دوران مربیگری بیوک وطنخواه افزوده گردد آن‌ها در فینال آذربایجان شرقی را قاطعانه با سه گل شکست میدهند تا خود را شایسته‌ترین تیم این دوره معرفی کنند.

در سال‌های بعد (تا اوایل دهه ۶۰ شمسی) بیوک وطنخواه بتناوب رهبری تیم‌های باشگاهی را بر عهده میگیرد که از آن رو میتوان به مربیگری باشگاه شاهین در سال‌های ۵۹ - ۱۳۵۸ اشاره نمود او سپس برای همیشه به فعالیت‌های ورزشی اش پایان میدهد او همواره از نامرادی‌هایی که به او در فوتبال ایران شده گله میکرد و نهایتا با جدا نمودن راه خویش زندگی دور از هیاهو و جنجال را پی میگیرد ...